Volgens de Islam is nikah de huwelijksvoltrekking tussen man en vrouw wanneer zij hun wederzijdse wens voor het huwen in het bijzijn van getuigen uitspreken en accepteren in de vorm van: “Ik huw je, ik ben gehuwd met je, ik heb je geaccepteerd als echtgenoot/echtgenote, ik ben met je getrouwd.” Mits er geen religieuze belemmeringen zijn die hen zouden verbieden om met elkaar te trouwen.^[1]

Nikah, oftewel het huwelijk is een verbintenis, een overeenkomst en contract. Hiervoor gelden een aantal voorwaarden. Als de man en vrouw tijdens de nikah aan de volgende voorwaarden voldoen, worden ze als met elkaar getrouwd beschouwd.

- Het te huwen paar of de door hen gevolmachtigde personen dienen aanwezig te zijn.
- Beide personen dienen toerekeningsvatbaar te zijn. Ter acceptatie van het huwelijk dienen het te huwen paar de woorden “ik heb het geaccepteerd” uit te spreken.
- Het huwelijk dient publiekelijk kenbaar gemaakt te worden. Geheimhouding is niet toegestaan. Dit is een voorwaarde volgens de Maliki-wetschool.
- De voogd van de bruid dient toestemming voor het huwelijk te verlenen. Deze voorwaarde geldt binnen alle vier wetscholen behalve de Hanefi-wetschool.
- De getuigen dienen aanwezig te zijn. Tevens dienen zij minimaal puber te zijn en daarmee op een voldoende volwassen niveau te zijn. De getuigen dienen te bestaan uit 2 mannen of 1 man en 2 vrouwen. De getuigen moeten dus bestaan uit minimaal 1 man.
- Als laatst dient de hoogte van mehir bepaald te worden die de bruid zal krijgen.

Kortom: zodra de nikah wordt verricht, worden de man en de vrouw echtgenoten van elkaar. Ze kunnen zelf beslissen of ze direct na de nikah of later gaan samenwonen.